Ólafur Arnalds - Fok şarkısını açın..ve öyle okuyun.... çünkü bu şarkı ile yazdım bunu...
Ve 2009'un son günlerindeyiz.. Koskoca bir yılda bitiyor... Zamanda hızlı geçiyor tabiki...2009'u bitirirken biraz karışık ruh hallerine sahibim çünkü 2009 şu ana kadar geçen en kötü yılımdı...2010 bundan ya kötü geçerse endişesi basmıyor değil... 2009 da Umutsuzluğumun dibini hissettim... ama pes etmedim.. İlerledim!... Aslında 2009 üstten bakıldığında iyi bir yıl.. Çünkü zorluklar insanı güçlendirir...En büyük adımları bu yıl attım ben... Hatta aklıma geldikçe kendime bile şaşırdım...
Bir zamanlar bahçemde oturur,ilerideki tepeye bakardım... o tepe kayalıklı,keskin,yüksek ve riskli bir tepeydi... o tepeyi aşanlar vardı. o insanlar aklıma geldikçe imrenirdim... hatta bazen negatifliğime yenik düşer ve o tepeyi aşanlara uyuz olurdum! Almak istediğim kendime ait küçük bir evim vardı... ama o tepenin arkasındaydı.. Bu yüzden umudum pek yoktu.... hatta sonra öyle düşünceler geldiki,boşver o tepeyi... al bu evi burada yaşa gibisinden... ama yaşadığım evin çevresi bana göre değildi... o tepenin arkası bana hitap ediyordu.. özümün ihtiyacı vardı orada.... Ve bir dönem geldi.. o tepeyi unuttum... bahçemdeki çiçekler ve böceklerle ilgilendim... onları besledim,büyüttüm falan :)... Ve bir gün o tepeye tekrar baktım... derin bir nefes aldım ve ''sana geliyorum!'' dedim (:... Çevremdeki bazı insanlara o tepeye çıkacağımı söyledim... ve onun arkasındaki küçük bahçeli evi alacağımıda :)... Tepenin arkasındaki o evi almamı bazı insanlar istemiyordu... Çünkü o tepenin ardına yerleşirsem onlar ile aramda kocaman keskin bir tepe olacaktı! bu onlar için çok büyük bir tehlike idi... Çünkü beni göremeyeceklerdi fazla... buna rağmen kararımdan vazgeçmedim... Bazen duyduğum sözler o tepeden beni bir kaç saatlik korkutsada sürekliliği gelmiyordu bunun... Bir sabah uyandım... arkadaşa söyledim ve o tepeye doğru yürüdük....hazırlandım ve bir dağcı gibi tırmanmaya başladım... aşağıya bir bakarım ki bana el sallıyorlar sevdiklerim.... ''benimle gelin'' dedim. Korkarak... fakat ardından bu yolu tek başıma katetmem gerektiğini idrak ettim.... tepenin zirvesine ulaştım.... Şu an tam zirvedeyim.. oturdum... gözlerim bir eski evimde,birde yeni alacağım evde... 2'ye bölündüm aslında....
2010'u o tepenin zirvesinde karşılayacağım... şarabımı içeceğim.. gülümseyeceğim... bazen hüzün basacak ve ağlayacağım.... ama şuna eminimki 2010'da o tepeden asla geri dönmeyeceğim! tepenin inişi daha zor aslında... Çünkü çıkarken dinlenebiliyorsun.. fakat inerken çok zor... sürekli iniş halindesin... Ama bu beni korkutmuyor.. hah! koskoca tehlikeyi çıkan adamım ben... iniştenmi korkacağım!? tepeden indikten sonra beni karşılamaya gelecek yeni insanlar :) yeni evimi göreceğim sonra... :) yeni bir yaşam.... olmam gereken yer... acaba o zaman eski kasabamdaki insanlar nolcak diye düşünüyorum ama şu an bunu düşünme vaktim değil.. 2011 de belki düşünürüz :)
2009.. Ben aslında senden nefret etmiyormuşum be :) aksine seviyormuşum... baksana sayende o dik tepeyi tırmandım :)...
.jpg)
