Belki de öldüm.



Şu an Mira - Son Melodi dinliyorum. Uzun süredir bir türk parçası beni böyle sarmamıştı ve şarkı çok bunalımlı be!

Bu yazıyı yazmamda da bu şarkının etkisi büyük.Öyle yani kısaca. Çok garip bir dönemden geçiyorum. Hiç bir şeyin net olmadığı,belirsizliklerle dolu bir dönem.Sistemin beni bloke etmeye çalışması ve direnişlerim.

Hadi bakalım nasıl bir dönem imiş bu?

1.Boşluk kaynaklı olsa gerek en küçük şeyden bunalım yapar oldum. Mutluluğu hissedemiyorum.Hayat başlı başına tatsız geliyor. Çekip,yok olmak istiyorum fakat yapamıyorum.

2.Yapmam gereken kafamda onca plan varken yapamamak beni deli ediyor.Sanki 4 duvar bir odada hapsolmuşum gibi.Özgüven sorunumu çözmem gerek yoksa kafayı yiyebilirim evet.

3.En yakın arkadaşlarımdan birinin ailesinin baskısı onu sıkıyor ve bir kalıba sokmaya çalışıyor.

4.Hayatımdan gereksiz,dar görüşlü,bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan insanlar çıkmaya başladı olaylar vasıtası ile. Bak bu kısmı güzel işte.

5.Hiç bir şeyden en ufak dahi tat alamıyorum.Gülüyorum ediyorum belki ama cidden içim pek mutlu sayılmaz. İnsanların sahteliği,şehrin kaosu,gerginlikler beni olmadığım biri haline getirmeye çalışıyor ve ben buna direniyorum,direndikçe de bitkin düşüyor,çığlık atmak istiyorum deli gibi.

6.Doğal yaşama ihtiyacım var. Sistem bizi betonlar arasına sıkıştırmış ve oyuncak gibi oynatılıyoruz oysa doğamızda yok ki bu sahtelik.

Yaşıyorum gibi gelebilir ama belki de öldüm ben evet.

Photo

3 yorum:

Adsız dedi ki...

hatırlatmak isterim; çoğu şey kişinin kendi elindedir.en umutsuz durumlarda bile, kim, ne kadar sınır koymaya çalışsa çalışsın her zaman yapılabilecek bir şeyler vardır. dört duvar arasındayken, yalnızlığın dibine vurmuşken bile..
ayrıca bir ay sonra döndüğüne göre o kadar da umutsuz bir vaka sayılmazsın. :)

month dedi ki...

yasıyorum gıbı gelebılır ama belkıde oldum..

sondan basa aynı cumlelerının belırsızlıgı ıcndeyım..ıpın ucu&bası umrumda bıle degıl..nötürm..dondum..resetlendım sankı..yapmam gereken bıcok sey varkı..hayatımdakı karmasann sıfırlanması mumkun mu..bazen dusnuyorumda bır sansım olsa..bı ıp uzatılsa en basından tutsam..tutsam..tutsam..sadece ben..sonra o ıpı atıp..kramponumu kazmamı verseler.. tek basıma everest e ulassam..koca bı cıglık atsam..cok mu sey ıstemıs olurum..

sabahın gun yuzune cıkısı..geceden kalma ay etkısı..
tesadufen gırdım yazın ıcımdekı cevızı kırdı..

Sena dedi ki...

aynılarını hissediyorum tam da şu anda.yazamadıklarımı yazıya dökmüşsün.sistemin bizi bloke edişi ve bu düzen.ama bazen diyorum ki neden bu kadar çok takılıyorsun.bu kadar çok takmış olduğumu fark etmem daha da üzüyor beni, üzmüyor aslında, donuklaştırıyor, hissizleştiriyor.

Yorum Gönder

Copyright © Kozmik Panda - Blogger Theme by BloggerThemes